بر اساس تعريف سازمان جهاني گردشگری ( UN-WTO) يكي از اهدافي كه مي تواند گردشگر را برانگيزاند تا عزم سفر نمايد، مسافرت به منظور سلامتي است.
گردشگري سلامت، نوعي از گردشگري است كه به منظور حفظ، بهبود و حصول مجدد سلامت جسمي و ذهني فرد به مدتي بيش از24 ساعت و كمتر از يك سال صورت مي گيرد. عواملي همچون تغيير در ارزشهای مصرف کنندگان، تغييرات سازندگی، مسن تر شدن جمعيت اقتضائات سيستم خدمات بهداشتی را مي توان عوامل اصلي ظهور گردشگري سلامت دانست. مجموعه اين عوامل موجب گرديده اند تا گردشگري سلامت در حال حاضر در زمره رو به رشدترين انواع گردشگري محسوب شود. توانمندي هاي بالقوه وسيع كشور عزيزمان در انواع مختلف گردشگري سلامت موجب شده است تا سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري بهره برداري از اين بازار رو به رشد و رقابتي را با تشكيل كميته گردشگري سلامت و حمايت هاي ويژه از آن در دستور كار خود قرار دهد.
گردشگري سلامت Health Tourism :
به مسافرت افراد از محل دائم زندگي خود جهت حفظ، بهبود يا حصول مجدد سلامت جسمي و ذهني فرد به مدتي بيش از 24 ساعت و كمتر از يك سال گردشگري سلامت اطلاق مي شود
انواع گردشگری سلامت
گردشگری تندرستی (Wellness Tourism)
مسافرت به دهکده های سلامت و مناطق دارای چشمه های آب معدنی و آب گرم(اسپاها) برای رهايی از تنش های زندگی روزمره و تجديد قوا بدون مداخله و نظارت پزشکی و در مواردی که گردشگر بيماری جسمی مشخصی نداشته باشد را گردشگری تندرستی گويند.
گردشگری درمانی (Curative Tourism)
مسافرت به منظور استفاده از منابع درمانی طبيعی(آبهای معدنی، نمک، لجن و غيره) جهت درمان برخی بيماری ها يا گذران دوران نقاهت تحت نظارت و مداخله پزشکی را گردشگری درمانی گويند.
گردشگری پزشکی (Medical Tourism)
مسافرت به منظور درمان بيماری های جسمی يا انجام نوعی از عمل های جراحی تحت نظارت پزشکان در بيمارستان ها و مراکز درمانی را گردشگری پزشکی گويند. در اين نوع از گردشگری سلامت، بيمار ممکن است پس از درمان و معالجه نيازمند استفاده از فضاها و خدمات گردشگری درمانی(مانند اسپاها) باشد.
گردشگري سلامت، نوعي از گردشگري است كه به منظور حفظ، بهبود و حصول مجدد سلامت جسمي و ذهني فرد به مدتي بيش از24 ساعت و كمتر از يك سال صورت مي گيرد. عواملي همچون تغيير در ارزشهای مصرف کنندگان، تغييرات سازندگی، مسن تر شدن جمعيت اقتضائات سيستم خدمات بهداشتی را مي توان عوامل اصلي ظهور گردشگري سلامت دانست. مجموعه اين عوامل موجب گرديده اند تا گردشگري سلامت در حال حاضر در زمره رو به رشدترين انواع گردشگري محسوب شود. توانمندي هاي بالقوه وسيع كشور عزيزمان در انواع مختلف گردشگري سلامت موجب شده است تا سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري بهره برداري از اين بازار رو به رشد و رقابتي را با تشكيل كميته گردشگري سلامت و حمايت هاي ويژه از آن در دستور كار خود قرار دهد.
گردشگري سلامت Health Tourism :
به مسافرت افراد از محل دائم زندگي خود جهت حفظ، بهبود يا حصول مجدد سلامت جسمي و ذهني فرد به مدتي بيش از 24 ساعت و كمتر از يك سال گردشگري سلامت اطلاق مي شود
انواع گردشگری سلامت
گردشگری تندرستی (Wellness Tourism)
مسافرت به دهکده های سلامت و مناطق دارای چشمه های آب معدنی و آب گرم(اسپاها) برای رهايی از تنش های زندگی روزمره و تجديد قوا بدون مداخله و نظارت پزشکی و در مواردی که گردشگر بيماری جسمی مشخصی نداشته باشد را گردشگری تندرستی گويند.
گردشگری درمانی (Curative Tourism)
مسافرت به منظور استفاده از منابع درمانی طبيعی(آبهای معدنی، نمک، لجن و غيره) جهت درمان برخی بيماری ها يا گذران دوران نقاهت تحت نظارت و مداخله پزشکی را گردشگری درمانی گويند.
گردشگری پزشکی (Medical Tourism)
مسافرت به منظور درمان بيماری های جسمی يا انجام نوعی از عمل های جراحی تحت نظارت پزشکان در بيمارستان ها و مراکز درمانی را گردشگری پزشکی گويند. در اين نوع از گردشگری سلامت، بيمار ممکن است پس از درمان و معالجه نيازمند استفاده از فضاها و خدمات گردشگری درمانی(مانند اسپاها) باشد.
0 نظرات:
ارسال یک نظر