در بيشتر موارد توسعه گردشگري غالباً به صورت «خود به خود» و بدون برنامه‌ريزي صورت مي‌گيرد هر چند مواردي وجود دارد كه گردشگري به صورت سنجيده با استفاده از استراتژي قطب رشد برنامه‌ريزي مي شود اين استراتژي شامل ايجاد امكانات گردشگری در مكان هايي است كه از نظر استراتژيكي به عنوان مراكز ترويج توسعه گردشگري وتوسعه اقتصادي مناسب هستند. سلسله مراتب بدين گونه است.
1ـ انتخاب يك مكان مناسب (قطب رشد) به وسيله دولت، معمولاً در منطقه‌اي كه از نظر اقتصادي مناسب است و براي فراهم آوردن نوعي توسعه گردشگری از قبل مناسب تشخيص داده شده است.
2ـ از طريق فعاليتهاي دولتي وفراهم آوردن انگيزه‌ها، سرمايه‌گذاري دولتي و خصوصي در ناحيه تزريق مي‌شود. معمولاً سرمايه‌گذاريها به صورت فراهم آوردن امكانات زيربنايي به صورت سوبسيد است.
3ـ اين سرمايه‌گذاري افراد، خدمات حمايتي و ديگر امكانات زيربنايي گردشگری را جذب مي‌كند و غالباً به وسيله محركهاي پيوسته دولتي ايجاد مي‌شود.
4ـ رشد اقتصادي نهايتاً به صورت خودكفا و مستقل از گردشگري صورت مي‌گيرد. زماني كه بازار محلي جدا از فرصت هاي گردشگری ايجاد مي‌شود، سرمايه‌گذاريهاي جديدي صورت مي‌گيرد. در اين نقطه به تدريج محرك ها كنار گذاشته مي‌شوند. در همين زمان سودمندي‌هاي اقتصادي از قطب‌هاي رشد به مناطق افراد نشت مي‌كند.معمولاً زماني كه برنامه‌ريزي گردشگري «مقصدگرا» است يعني مقصد جاذبه گردشگری مورد نظر برنامه‌ريزي‌ها مي‌باشد، استراتژي قطب رشد مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
0 نظرات:
ارسال یک نظر